La joie, le bonheur [ความร่าเริง, ความยินดี, ความสุข]

La joie, le bonheur [ความร่าเริง, ความยินดี, ความสุข]

- Les élèves sont contents de leurs résultats. Ils sourient. [นักเรียนดีใจกับผลการเรียนของตน] [พวกเขายิ้ม] (v. sourire = ยิ้ม)
- Elles sont heureuses d'être ensemble. Elles rient beaucoup. [พวกหล่อนมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน] [พวกหล่อนหัวเราะกันใหญ่] (v. rire = หัวเราะ)
- Je suis enchanté de faire votre connaissance. [ผมยินดีที่ได้ทำความรู้จักกับคุณ]
- Je suis ravi de participer au concours. [ผมดีใจที่ได้เข้าร่วมการประกวด]- Ça me plaît. [ฉันชอบ]

La tristesse [ความเศร้า] :
- Ils se sentent tristes parce qu'ils vont bientôt se quitter. [พวกเขารู้สึกเศร้า เพราะจะต้องจากกันในไม่ช้า] (v. se sentir = รู้สึก)
- Elle est malheureuse car personne ne l'aime. Elle pleure toute seule. [หล่อนไม่มีความสุข เพราะไม่มีใครรักหล่อน] [หล่อนร้องไห้อยู่คนเดียว] (v. pleurer = ร้องไห้)
- Elle a le chagrin. [หล่อนมีความเศร้า ความไม่สบายใจ]

La colère [ความโกรธ] :
- Phanpimon rentre toujours tard. Ses parents sont furieux contre elle. [พรรณพิมลกลับบ้านช้า] [พ่อแม่ของเธอโมโห]
- Ne te fâche pas. Elle a dit ça parce qu'elle t'aime. [อย่าโมโหสิ] [หล่อนพูดอย่างนั้นเพราะรักเธอ] (v. se fâcer = โกรธ, โมโห)
- Nous n'avons pas bien travaillé, notre professeur est en colère. [เราไม่ตั้งใจเรียน ครูของเราโกรธ] - Si mon père le sait, il ne va pas être content ! [นี่ถ้าพ่อฉันรู้เรื่องนี้ พ่อคงไม่พอใจแน่นอน]
- J'espère que tu ne m'en veux pas. Je suis venue vite, tu sais ! [หวังว่าเธอคงไม่โกรธฉันนะ ฉันรีบมาแล้วนะ เธอรู้ไหม] (v. en vouloir à qqn = โกรธ, เคือง)

La peur [ความกลัว] :
- Nonglak a très peur des examens. Ça la rend malade ! [นงลักษณ์กลัวการสอบมาก] [มันทำให้หล่อนไม่สบาย] (v. avoir peur = รู้สึกกลัว), (v. rendre qqn + adj. = ทำให้(ใคร, อะไร) เป็น...)
- Mon père conduit vite. Ça me fait peur. [พ่อฉันขับรถเร็ว] [มันทำให้กลัว] (v. faire peur à qqn = ทำให้กลัว)
- Elle n'aime pas dormir toute seule : elle craint la nuit. [หล่อนไม่ชอบนอนคนเดียว] [หล่อนกลัวยามคํ่าคืน(ความมืด)] (v. craindre = กลัว, เกรงกลัว)
- Sa fille rentre tard, la mère l'attend avec angoisse. [ลูกสาวกลับบ้านช้า แม่ของเธอรอด้วยความกังวล]
- Kanya a peur de parler devant la classe. Elle a le trac, elle tremble de peur. [กัญญากลัวการต้องออกมาพูดหน้าชั้นเรียน] [หล่อนประหม่า] [หล่อนตัวสั่นด้วยความกลัว] (v. trembler = สั่น, ไหว)
La surprise [ความประหลาดใจ] :
- Je suis surpris de voir Phaapphim sur la connexion d'internet après minuit. [ฉันแปลกใจที่เห็นภาพพิมพ์เชื่อมต่ออินเทอร์เนตหลังเที่ยงคืน] (être surpris(e) = รู้สึกประหลาดใจ)
- Soraya a eu une bonne note en fraçais, Ça a surpris son professeur. [โสรยาได้คะแนนดี วิชาภาษาฝรั่งเศส] [มันทำให้ครูรู้สึกแปลกใจ] (v. surprendre qqn = ทำให้ประหลาดใจ)
- Ça m'étonne qu'elle se souvienne encore de moi. [ฉันแปลกใจที่หล่อนยังจำฉันได้] (v. étonner qqn = ทำให้ประหลาดใจ)
- Ça me surprend que tous mes élèves deviennent sérieux et qu'ils travaillent vraiment bien. [ฉันรู้สึกประหลาดใจ ที่นักเรียนทุกคนของฉัน ตั้งใจเรียนขึ้น และเรียนได้ดีจริงๆ]
- Ce n'est pas possible ! [เป็นไปไม่ได้]
- C'est pas vrai ! [ไม่น่าเชื่อ]
- Ça alors ! [โอ้ ไม่น่าเชื่อ, (อย่างนี้) ได้ไง !]- Quoi ! [อะไรน๊ะ !]- Comment ! [อะไรน๊ะ !] - Ah bon ? [งั้น เหรอ ?]

L'ennui [ความเบื่อหน่าย] :
- J'en ai assez ! [ฉันเบื่อ !] (en avoir assez (de) = รู้สึกเบื่อ)
- Pornpet est seule à la maison, elle s'ennuie : elle ne sait pas quoi faire. [พรเพชรอยู่บ้านคนเดียว หล่อนเบื่อ(ตัวเอง) : หล่อนไม่รู้จะทำอะไรดี] (v. s'ennuyer = เบื่อ[ตัวเอง])
- Je déteste les dimanches, je trouve que les dimanches sont ennuyeux. [ฉันเกลียดวันอาทิตย์ ฉันเห็นว่ามันเป็นวันที่น่าเบื่อหน่าย]

**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

*--**--**--**--**--**--**--*

*++*++*++*++*++*++*

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

+*+*+*+*+*+*

--*--*--*--

**--**

*-*

*